Αυτά τα χρόνια χάσαμε πολλά ως λαός. Χάσαμε την αξιοπρέπεια μας και τώρα χάνουμε ακόμα ένα κομμάτι του εαυτού μας. Χάνουμε στους αιθέρες το δικό μας περήφανο αγρινό, που παύει πλέον να πετά.
Θυμάμαι από μικρή τον μπαμπά μου να μας λέει στα ταξίδια που κάναμε, ότι είναι καλό πάντα να προτιμάμε τις δικές μας αερομεταφορές, τόσο για την δική μας ασφάλεια αλλά και γιατί θα ήταν καλύτερο να ενισχύσουμε την χώρα μας παρά κάποιο ιδιωτικό συμφέρον.
Παρόλα αυτά τα χρόνια πέρασαν, οι δυσκολίες όμως που είχαν οι Κυπριακές Αερογραμμές δεν τις άφηναν να ορθοποδήσουν, καθώς οι σπατάλες, η κακοδιαχείριση αλλά και η προσπάθεια για κλείσιμο και ιδιωτικοποίηση της εταιρείας έπαιξαν κύριο ρόλο για το λουκέτο των αερογραμμών. Τα ΜΜΕ μετέδιδαν το δυσοίωνο τους μέλλον εδώ και καιρό , μα όλοι πιστεύαμε πως θα σωθούν. Πως θα γινόταν τουλάχιστον μια σοβαρή προσπάθεια για την διάσωση των ΚΑ, καθώς οι υπεύθυνοι έστω την ύστατη στιγμή θα σκέπτονταν τις τόσες οικογένειες που θα υπέφεραν οικονομικά από το κλείσιμο τους. Τελικά όμως τίποτα δεν έλαβαν υπόψην, αφού κάποιοι βάλθηκαν εδώ και καιρό να ιδιωτικοποιήσουν και να ξεπουλήσουν ακόμα και το αέρα που αναπνέουμε…
Γι αυτό λοιπόν απόψε, λέμε καληνύχτα στο Αγρινό μας που δεν θα ξαναπετάξει. Το ευχαριστούμε γιατί την πιο δύσκολη του στιγμή, τότε που ο αέρας μύριζε πραγματικά πόλεμο, εκείνο το μαύρο καλοκαίρι που το σπίτι του είχε βομβαρδιστεί στάθηκε όρθιο και συνέχισε να πετά για να υπενθυμίζει σε όλο τον κόσμο ότι στην πραγματικότητα ζει στα βουνά ενός μικρού νησιού στην ανατολική Μεσόγειο.
Καληνύχτα, Κυπριακές Αερογραμμές και αγαπητό Αγρινό, κάποτε πετάξαμε μαζί…
Γράφει: Χριστιάνα Μανώλη
