Δύο ποιήματα Σαπφώ

Της κόρης μου Πανώρια η κορούλα μου η Κλεΐδα. Ιδια χρυσολούλουδο η πολυαγαπημένη μου. Με τίποτε δεν θα την άλλαζα. Καν με την πάμπλουτη Λυδία ολάκερη. Καν με τη λατρευτή μου Λέσβο. Αφταστο γλυκόμηλο Ωσάν το κατακόκκινο γλυκόμηλο που κρέμεται στο πιο ψηλό κλαδί, άκρη των ακρών, και το λησμόνησαν όσοι το δέντρο ετρύγησαν. Μα […]