Η ζωή του Ρένου Ευαγγελάκη άλλαξε ριζικά ένα βράδυ, όταν ως νεοσύλλεκτος στρατιώτης βγήκε σε έξοδο με τους άλλους στρατιώτες. Χωρίστηκαν σε οχήματα, κι εκείνος επέλεξε να καθίσει στη θέση του συνοδηγού.
«Κάπου εκεί ζήσαμε τα πάντα», θυμάται. Το επόμενο που αντιλήφθηκε, ήταν το λευκό δωμάτιο του νοσοκομείου και τα χαμόγελα της οικογένειάς του που τον είδε να επιβιώνει.
Ο Ρένος υπέστη βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση, αριστερή ημιπληγία και διάχυτες βλάβες
