Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε απλώς μπουγάτσα, κι υπάρχουν αυτοί που βιώνουν την εμπειρία της. Για τους δεύτερους –τους αφιερωμένους, τους πιστούς, τους μύστες– το φύλλο δεν είναι απλώς τραγανό, είναι το ηχητικό εφέ ενός γευστικού climax. Η κρέμα δεν είναι απλώς βελούδινη, είναι το φίλμ μιας ανάμνησης που ξεδιπλώνεται στο στόμα, με ζάχαρη άχνη και κανέλα για φίλτρο νοσταλγίας. Η μπουγάτσα δεν είναι απλώς ένα πρωινό. Είναι ένα αρχέτυπο.
